05.03.2015 8:40

Niekończąca się historia, czyli o co tu chodzi?

(Międzyzdroje) Od ponad roku piszemy o odwołaniu Ireneusza Lewickiego, dyrektora Wolińskiego Parku Narodowego i towarzyszących temu aktowi okolicznościach, które póki co nie znajdują swojego finału. Im dłużej to trwa, tym budzi to większe zdumienie. To taka niekończąca się historia z mnóstwem znaków zapytania.

          Nieco wspomnień

We czwartek 30 stycznia 2014 r Minister Środowiska odwołał ze stanowiska Ireneusza Lewickiego, wieloletniego dyrektora Wolińskiego Parku Narodowego. Swoją funkcję I. Lewicki piastował niemal 25 lat (od maja 1989 r.) . Lewickiego wybierano dyrektorem WPN przez kilka kadencji. Dyrektor nabył już prawa emerytalne, jednak został odwołany przed końcem swojej pięcioletniej kadencji. W mediach nadal było głośno o prowadzonej w WPN od 2 lat kontroli CBA, różnych problematycznych i kuriozalnych decyzjach, a także prorodzinnych działaniach tego dyrektora, o których również informowaliśmy. Ostatni krytyczny artykuł o poczynaniach dyrektora Lewickiego, dotyczący ustalania granic działek ukazał się wtedy w „Wyspiarzu niebieskim” w środę 29 stycznia 2014 r. , a zatem w przeddzień dymisji dyrektora. Jak nam wówczas dzień po odwołaniu dyrektora WPN I. Lewickiego powiedział Paweł Mikusek , rzecznik prasowy Ministerstwa Środowiska - Minister przed parkiem stawia nowe wyzwania, które potrzebują nowej osoby, która będzie je realizować. Dużo się będzie teraz działo w parku i jest w związku z tym niezbędna nowa osoba do realizacji tych różnych projektów. Ta przekazana nam oficjalna wersja odwołania różniła się od innych odnotowanych ministerialnych wypowiedzi na ten temat w których argumentacja była zgoła odmienna i nawiązywała do dyrektorskich błędów.

Wokół dyrektorskiej willi

Na 26 dni przed odwołaniem ze stanowiska dyrektora WPN, w dniu 4 stycznia 2014 r. I. Lewicki wystąpił m.in. z wnioskiem o sprzedaż zajmowanego przez siebie jednorodzinnego budynku mieszkalnego przy ul. Marii Dąbrowskiej w Międzyzdrojach. Decyzją z dnia 17 lutego 2014 r. znak: DPL-III – 201-7/7289/14/TC ( a więc ponad 2 tygodnie po odwołaniu Lewickiego ze stanowiska) Główny Konserwator Przyrody Janusz Zalewski działając z upoważnienia Ministra Środowiska wyraził zgodę na zbycie także tej nieruchomości. W związku z tym, że decyzja ta budziła wątpliwości powołano zespół kontrolujący Biura Kontroli i Audytu Wewnętrznego w Ministerstwie Środowiska , który w dniach 7-16 kwietnia 2014 r. przeprowadził doraźną kontrolę w zakresie prawidłowości procesu sprzedaży nieruchomości byłemu dyrektorowi WPN. W protokole pokontrolnym zaznaczono, że pomimo zmiany stanu prawnego w zakresie rozporządzania nieruchomościami przez parki narodowe kryteria i procedury nie zostały zaktualizowane i przekazane do stosowania przez Departament Leśnictwa i Ochrony Przyrody (DPL) . Niedostatecznie również zweryfikowano w DPL złożony wniosek. Z ustaleń kontroli wynikało także, że w aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających wskazany przez DPL sposób weryfikacji danych zawartych we wniosku dotyczącym sprzedaży nieruchomości. Ponadto kontrola zapisów przygotowanej przez DPL decyzji Ministra Środowiska wyrażającej zgodę na zbycie wnioskowanych przez WPN nieruchomości ( w tym willi dyrektora) wykazała szereg błędów formalnych. Dotyczy to m.in. tego,że działka dyrektora wydzielona do sprzedaży wraz z budynkiem wykazuje zbyt dużą powierzchnie w stosunku do potrzeb niezbędnych do prawidłowego i racjonalnego korzystania z budynku. Nie zastosowano także w sposób prawidłowy kryteriów określających warunki zbycia lokali zbędnych dla działalności parku narodowego.

Jak czytamy też w sprawozdaniu z kontroli: „W ramach kontroli dodatkowo ustalono, że aneks z dnia 14 lutego 2011 r. do umowy dotyczącej najmowanego budynku przez ówczesnego dyrektora WPN, został podpisany przez zastępcę dyrektora WPN, co jest niezgodne z przepisami ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie bowiem z art. 104 ust. 9 pkt. 1, bezpłatne mieszkanie przydziela się na podstawie umowy zawieranej z dyrektorem parku narodowego – przez ministra właściwego do spraw środowiska”

Minister Środowiska Maciej H. Grabowski jeszcze 13 maja 2014 r pisał do Stanisława Felisiaka, pełniącego wówczas obowiązki dyrektora WPN : „Mając na uwadze powyższe ustalenia wnoszę o wstrzymanie sprzedaży nieruchomości ( w tym dla dyrektora WPN – przyp. Redakcji) wymienionych w decyzji z dnia 17 lutego 2014 r. znak: DPL-III – 201-7/7289/14/TC i przeprowadzenie ponownej analizy pod kątem zasadności ich zbycia we wnioskowanym pierwotnie zakresie , biorąc pod uwagę wyznaczone kryteria oraz interes WPN. Ponowna analiza powinna zostać przeprowadzona po wyborze w ramach procedury konkursowej nowego dyrektora WPN” .

Czas minął

Zaniepokojeni upływem czasu, brakiem decyzji ministerialnej i jakby zawieszeniem w próżni całej sytuacji zwróciliśmy się do Ministerstwa Środowiska o wyjaśnienia. Zanim dotarła do nas odpowiedź urażony I. Lewicki wystąpił o sprostowanie w sprawie nielegalnego zajmowania kwatery służbowej i skierowania na jego rzecz do sprzedaży zajmowanego budynku zgodnie z podaną powyżej decyzją.

- Pan Ireneusz Lewicki zajmuje mieszkanie na podstawie umowy najmu. Minister Środowiska wyraził zgodę na zbycie przedmiotowej nieruchomości, jednak nie została ona zrealizowana z uwagi na konieczność uregulowania stanu prawnego nieruchomości w związku ze zmiana formy organizacyjno-prawnej parków narodowych. Aktualnie w Wolińskim Parku Narodowym prowadzony jest audyt nieruchomości. Po zakończeniu audytu zostaną podjęte decyzje odnośnie do możliwości zbycia konkretnych nieruchomości w parku – napisała nam Katarzyna Pliszczyńska, nowy rzecznik prasowy Ministerstwa Środowiska.

Więcej w papierowym wydaniu gazety.