Kłopoty z dalekowzrocznym myśleniem

Jak też czytamy w programie „W celu zrównoważenia szczytowego, godzinowego   zapotrzebowania na wodę ( w szczególności w okresie sezonu letniego) oraz uzyskania możliwości mieszania wody uzdatnianej produkowanej przez SUW Wydrzany i planowanej do pozyskania z zewnętrznego źródła ( Kodrąbek , Zalew Szczeciński , Mulnik) zakończono wykonanie zbiornika retencyjnego wody o objętości 1 tys. m3. Drugi zbiornik planuje się wykonać w latach następnych, w miarę stwierdzenia potrzeb zwiększenia retencji”.

Sygnalizowane powyżej działania są doraźnymi i uzupełniającymi. Natomiast w celu pozyskanie dodatkowej ilości wody dla pokrycia perspektywicznego zapotrzebowania Świnoujścia na wodę pitną prowadzone są obecnie główne działania zmierzające w kierunku wskazania najbardziej optymalnego , ze względów technicznych   i ekonomicznych. Od dłuższego już czasu analizowane są trzy warianty zaopatrzenia Świnoujścia w dodatkowe ilości wody. Pierwsze z ujęcia wody głębinowej w Kodrąbku o wydajności 400 m3/h, przewidywane do zaopatrzenia w wodę Gminę Międzyzdroje i Wolin oraz Miasto Świnoujście . Świnoujście ma zabezpieczoną wielkość zasobów wody z tego źródła w ilości 150m3/h. Druga ewentualność to pozyskanie wody powierzchniowej z Zalewu Szczecińskiego w rejonie granicy z Niemcami ( Kamminke) i trzeci kierunek to pozyskanie wody powierzchniowej ze starorzecza Mulnik.

O wodzie z Kodrąbka mówi się od ....2011 roku. Od tego czasu wykonano min. otwory rozpoznawcze, opracowano różne założenia przesyłu, analizy, Wstępne Studium Wykonalności To zaś „pozwoliło na określenie wstępnych kosztów realizacji inwestycji. Rozpoczęcie realizacji inwestycji w pierwszej kolejności wymaga jeszcze dokładnych uzgodnień między gminami, z których nie wszystkie potwierdziły gotowość realizacji w/w inwestycji. W przypadku realizowania ujęcia w Kodrąbku (wraz z budową stacji uzdatniania w miejscowości Dargobądź ) przez 3 gminy: Wolin, Międzyzdroje oraz Świnoujście, wstępnie określone zostały koszty inwestycji dla Świnoujścia na poziomie 28,5 mln zł. Obecnie opracowywana jest koncepcja trasy rurociągów od ujęcia wody do punktów odbioru ( cztery warianty), wykonanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego przedsięwzięcia, oraz przygotowanie wniosków o uzyskanie wymaganych decyzji , w tym decyzji na lokalizację inwestycji celu publicznego i decyzji środowiskowych . Programem został objęty także wariant polegający na pozyskaniu wody na potrzeby Świnoujścia   z ujęcia Kodrąbek,   poprzez samodzielną realizację inwestycji w zakresie przesyłu wody surowej do stacji uzdatniania Wydrzany i dostosowania   technologii stacji do nowych warunków pracy”.

Pozyskanie wody na potrzeby wody pitnej dla Świnoujścia z Zalewu Szczecińskiego w rejonie granicy z Niemcami ( Kamminke) wiąże się z redukcją w niej zawartości soli oraz... usunięciem fitoplanktonu, siarkowodoru , stabilizacji bakteriologicznej , obniżeniu węgla ogólnego , obniżeniu mętności i twardości, usunięciu żelaza i obniżeniu jonu amonowego. Przy rozpatrywaniu tego rozwiązania opracowana została analiza techniczno – technologiczna możliwości uzdatniania tej wody przy założeniu pozyskiwania wody z Zalewu Szczecińskiego (z toni wodnej, spod dna z ujęcia brzegowego i infiltracyjnego) w ilości ok. 250 m3/h (łącznie z odwróconą osmozą celem usunięcia soli z wody)

W grę wchodzi też pozyskanie wody ze starorzecza Mulnik. Analizie zostały poddane różne warianty lokalizacji i typu ujęcia wody w obrębie Mulnika. W wyniku tego do dalszej analizy przyjęto realizację ujęcia wody bezpośrednio z toni tego akwenu .Woda pobierana z Mulnika była by kierowana na technologię uzdatniania analogiczną jak dla wody pobieranej z Zalewu Szczecińskiego. Przy tej koncepcji przeprowadzono badania sondażowe, a na terenie stacji uzdatniania wody Wydrzany została wybudowana stacja pilotażowa.Badania wody pobieranej z Mulnika są prowadzone systematycznie od 2017 roku a na stacji pilotowej od maja 2018. Jak dalej czytamy w programie „Po doprecyzowaniu sposobu pozyskania wody będzie możliwe określenie wstępnych kosztów realizacji ujęcia i stacji uzdatniania oraz przystąpienie do opracowania wniosków formalnych do uzyskania decyzji lokalizacyjnych i środowiskowych . Następnie przewiduje się przygotowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego wraz z określeniem warunków technicznych wykonania inwestycji, który będzie stanowić wytyczne do   przeprowadzenia przetargu na wykonanie dokumentacji technicznej i budowę ujęcia i stacji uzdatniania”. Przy tej koncepcji po wizji lokalnej z Nadleśnictwem Międzyzdroje - w celu potwierdzenia możliwości lokalizacji ujęcia i rurociągów przesyłowych na terenie lasów, należy jeszcze zbadać osady z Mulnika. ZWiK wystąpił też do Urzędu Morskiego o określenie warunków realizacji ujęcia wody w Mulniku oraz możliwości zagospodarowania urobku z pogłębiania i oczyszczania Mulnika.

***

  Z tego wynika, że jakieś prace przy trzech zasadniczych wariantach uzyskania wody pitnej trwają, ale ich końca jakoś nie widać. Brak też pomimo upływu kilku lat i trwających w tym czasie przymiarek wyznaczenia jednoznacznego kierunku poboru wody pitnej. W mieście zaś powoli zacieśnia się pętla ograniczeń w zużyciu wszelkiej wody. Jak się dowiadujemy na lewobrzeżu nie są już podpisywane nowe umowy na pobranie tzw. „wody bezpowrotnie zużytej” stosowanej do podlewania gruntu, czyli ogródków, trawników. Dotyczy to także wspólnot w blokowiskach, które już nie mogą podlewać trawników, a powinny też zgłaszać każdorazowo do ZWiK-u zużycie takiej wody do innych celów np. mycia szyb, czy elewacji - jeśli mają w tym zakresie , co należy podkreślić zawarte nowe porozumienia. Jak nam powiedziała prezes ZWiK Małgorzata Bogdał, nie są również przedłużane stare umowy na wodę bezpowrotnie zużytą w momencie kiedy wygasa okres pięcioletniej legalizacji wodomierzy na ten cel. Wody jest zatem w Świnoujściu coraz mniej, a perspektywy jej pozyskania są nadal niejasne. Brak bezwzględnego priorytetu dla pozyskania wody pitnej dla miasta dziwi wielce w kontekście skupienia się na szeregu innych mniej istotnych inwestycjach (np. rekreacyjnych w Dzielnicy Nadmorskiej)

J. Warchołek