Negocjowanie widzialności | Jan Berdyszak | Marcin Berdyszak | Sławomir Kuszczak | <Społeczeństwo późnej nowoczesności, które nie posiada odpowiedniego rezerwuaru wspólnotowych opowieści, jest niestabilne> Ta prosta teza, lub może trafny opis rzeczywistości, wyrażony przez berlińskiego filozofa Byung- Chul Hana, kształtuje w części formę zbiorowej wystawy, na otwarcie której zapraszamy 6 grudnia do Galerii Sztuki Współczesnej ms44 w Świnoujściu. Spotkanie z twórczością, akademickich przecież już artystów, to w kuratorskim założeniu, propozycja inkluzywnej rozmowy z nimi i ich pracami. Zaproszenie do dyskusji analizującej i wyjaśniającej różnorodnie ujmowaną i budowaną strukturę malarstwa, a poprze nie, badanie społecznej przestrzeni mitu i idei które wyraża.
Prace tworzące wystawę <Negocjowanie widzialności>, mogą/lub nie, posłużyć widzowi do zrewidowania powyższej refleksji, niemieckiego krytyka kultury. W przestrzeni ekspozycji na którą zapraszamy, mit lub społeczna idea, nie są sprowadzane wyłącznie do opowieści odnoszących się do sił nadprzyrodzonych i cudownych okoliczności, ale są traktowane jako źródło symbolicznych sił i praw, również politycznych, które dzisiaj organizują życie człowieka na ziemi i być może stanowią nową ekspresję jego duchowej natury. Symultaniczna narracja, negocjowana poprzez sztukę, może się wpisać w szerszą odpowiedź, na głoszony przez Delsol proces zaniku transcendencji obecny w płynnej ponowoczesności. Jednak bez względu na to czy nią będzie, to właściwy nie tylko dla artystów, szeroki, ikonograficzny zbiór pojęć, symboli i zapożyczeń zawarty w wystawie <Negocjowanie widzialności>, niesie w sobie zauważalną obawę przed tym co nadchodzi. Lęk przed narastającym rozedrganiem porządku współczesnego świata i przeczuwanym braku kontroli nad przyszłością.
W tym roku mówimy w wyspiarskiej galerii ms44, różnorodnym w formie i znaczeniach językiem malarstwa, z tego powodu wystawa <Negocjowanie widzialności> zbudowana jest poprzez dialog z ostatnią instalacją Jana Berdyszaka, zgodną z jego koncepcją obrazu włączającego, czyli świadomym naruszaniu strukturalnej formy obrazu poprzez wycięcia o geometrycznych kształtach, kierujące uwagę ku przestrzeni poza nim, na to co nieobecne, brakujące. Miejsca wycięte "puste" stają się równorzędnymi, a często ważniejszymi, od tych zamalowanych - jak pisze kuratorka wystawy Berdyszaka w Zachęcie, Tamara Książek. Instalacja "Reszty reszt", bo o niej mowa zostanie zbudowana i pokazana w formule site-specific.
O tym dialogu pisze Katarzyna Zahorska w swoim tekście krytycznym towarzyszącym wystawie, z którego został zaczerpnięty jej tytuł <Ideowy program, na którym opiera się seria Jana Berdyszaka, może stanowić ciekawy punkt wyjścia dla odczytania malarskiej twórczości Sławomira Kuszczaka oraz Marcina Berdyszaka. Osadzenie sztuki tych dwóch artystów w dialogu z Resztami reszt pozwala bowiem szczególnie silnie zaakcentować przenikliwie rejestrowane w ich pracach społeczno-kulturowe strategie i mechanizmy działające na rzecz negocjowalności tego, co pozostaje dla nas w sferze (nie tylko czysto wizualnego) postrzegania. W ten sposób więc zawarty w obrazach-skrawkach Jana Berdyszaka - bezkompromisowo obnażających przed widzem relatywizm takich kategorii, jak fragment i całość, obecność i nieobecność, widzialność i niewidzialność - ogół teoretycznych rozważań, znajduje swoje pragmatyczne rozwinięcie w bardziej skonkretyzowanym, bo odnoszącym się do realnie zachodzących zjawisk i praktykowanych postaw, opisie rzeczywistości.>
Czy opowieści których wysłuchamy na wyspiarskiej wystawie są koherentne, powinniśmy ocenić samodzielnie, trzeba jednak pamiętać że przedstawiona malarska narracja analizująca współczesne mity, nie <przytula widza> oferując mu gładki świat konsumpcji, stanowiący diametralne przeciwieństwo <szoku>. Postaci je zaludniające, jak figura Batmana, i dopiszmy tutaj nowoczesnego homo politicus, są <snem człowieka współczesnego> jak zauważył już dużo wcześniej Walter Benjamin. Podziwia on lekkość, która cechuje egzystencję animowanych postaci, podnosząc je do rangi współczesnych <figur zbawienia>. Czy jest to proces uwalniania się od prawd i zakorzeniania w mitach, stanowiących gruz dawnych prawd, używanych teraz do wznoszenia nowych budowli, jak zauważyła Chantal Delsol? Być może, ale szerzej, nie tylko o tym, porozmawiamy już z artystami w trakcie wystawy, na którą zapraszamy 6 grudnia o godzinie 18.00 do galerii ms44, wstęp wolny pożądany
Negocjowanie widzialności
Jan Berdyszaka
Marcin Berdyszaka
Sławomir Kuszczak
Otwarcie wystawy | 6 XII 2025 godzina 18.00
Tekst krytyczny | Katarzyna Zahorska
kurator ms44 | Andrzej Pawełczyk
Galeria Sztuki Współczesnej ms44 | wystawa | 6 XII 2025 – 30 I 2026 |
Ul. A. Krajowej 13 Świnoujście
Prof. Jan Berdyszak
Urodzony w Zaworach koło Śremu w 1934 roku. Zmarł w Poznaniu w roku 2014. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w latach 1952-1958. Dyplom z rzeźby w pracowni Prof. Bazylego Wójtowicza. Od 1965 do 2014 roku związany z uczelnią poznańską, obecnie Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu. W okresie studiów współpracował z przyjacielem Krzysztofem Łubieńskim historykiem sztuki wykładającym sztukę nowoczesną w Zakładzie Historii Sztuki przy Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie miały miejsce pierwsze pokazy prac artysty. W 1960 roku otrzymuje nagrodę artystyczną Klubu odNowa w Poznaniu za debiut w dziedzinie malarstwa i grafiki. Od 1961 roku współpracuje z Teatrem Marcinek w Poznaniu w zakresie scenografii sztuk dla dzieci, za które otrzymał nagrody na międzynarodowych festiwalach. W latach 1962-64 powstaje cykl obrazów Koła Podwójne, a w 1965 roku pierwszy obraz z otworem, który był nową koncepcją obrazu włączającego, dzięki pustemu otworowi, przestrzeń rzeczywistą w swoje wnętrze, co stanowiło klucz dla kolejnych cykli jak Requiem ,Podwójnych obrazów integralnych, obszarów koncentrujących , Passe- par-tout, Belek Krzyża czy ostatniego Reszty reszt. Interesował się zjawiskiem przezroczystości, zrealizował kilkadziesiąt rzeźb oraz instalacji. Stosował różne środki artykulacji od rysunku, grafiki, malarstwa, rzeźby , instalacji po działania efemeryczne i fotografię. Autor artykułów i tekstów o teatrze, sztuce, fotografii, edukacji artystycznej. Wybitny pedagog uwielbiany przez studentów. W uznaniu dla Jego bogatej twórczości w 1999 roku Akademia Sztuk Pięknych w Bratysławie nadała Janowi Berdyszakowi tytuł Doctora Honoris Causa. Działał społecznie w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Swoje prace prezentował na 400 wystawach na różnych kontynentach. Jego prace znajdują się w kolekcjach państwowych i prywatnych w kraju i zagranicą.
Za dorobek twórczy otrzymał wiele prestiżowych nagród. Ostatnią wystawę zrealizował w Muzeum Narodowym w Poznaniu w 2014 roku. Zmarł 18 .X. 2014 roku w Poznaniu.
Urodzony w Poznaniu w 1964 roku. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Włodzimierza Dudkowiaka oraz z rzeźby w pracowni prof. Macieja Szańkowskiego w PWSSP w Poznaniu w 1988 roku. Od 1989 roku związany z Akademią Sztuk Pięknych w Poznaniu a obecnie Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu. Pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego i prowadzi pracownię działań przestrzennych na Wydziale Rzeźby. W latach 1999-2002 prodziekan Wydziału Edukacji Artystycznej w ASP w Poznaniu. W latach 2002-2008 pełnił funkcję prorektora ds. studenckich i współpracy z zagranicą. Rektor Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w latach 2008-2016. Członek Stowarzyszenia Artystyczno-Edukacyjnego Magazyn, którego jest współzałożycielem wraz z Tadeuszem Wieczorkiem, Piotrem Pawlakiem i Wojciechem Nowakiem. Zajmuje się instalacją, obiektem, rysunkiem i malarstwem. Swoje prace prezentował na różnych wystawach zbiorowych i indywidualnych między innymi w Polsce, Niemczech, Słowacji, Czechach, Bośni i Hercegowinie, Rosji, Ukrainie, Finlandii, Austrii, Szwecji, Japonii, Meksyku, Węgrzech, Wielkiej Brytanii, Litwie, Szwajcarii, Izraelu i USA.
Brał udział w licznych spotkaniach i konferencjach dotyczących edukacji artystycznej. Zrealizował kilkadziesiąt warsztatów autorskich w kraju i zagranicą. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach państwowych i prywatnych w kraju i zagranicą.
prof. dr hab. SŁAWOMIR KUSZCZAK
Urodzony w 1966 roku w Rawiczu. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (malarstwo) i Akademii Sztuk Pięknych w Lublanie (grafika). Dyplom z malarstwa, z wyróżnieniem w pracowni profesora Jana Świtki. Od 1990 roku pracuje w PWSSP (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. W latach 2003-2011 pełnił funkcje kierownika Pracowni Rysunku Anatomicznego dla I roku a od 2011 roku jest kierownikiem Pracowni Rysunku Anatomicznego. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. Dwukrotny laureat Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie
Jako pedagog współpracował z następującymi uczelniami:
Uniwersytet Sztuk Pięknych w Berlinie,
Uniwersytet Sztuk Pięknych w Brunszwiku,
Akademia Sztuki, Architektury i Projektowania w Pradze,
Akademia Sztuk Pięknych w Lublanie,
Akademia Sztuki w Bańskiej Bystrzycy,
Akademia Sztuk Pięknych w Bratysławie,
Akademia Sztuk Pięknych w Cluj Napoca,
Uniwersytet Zachodnich Czech w Pilźnie.
Autorskie prace malarskie, rysunkowe, graficzne i fotograficzne prezentował na ponad stu indywidualnych i zbiorowych wystawach w kraju i zagranicą.
A.P.
© Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i wykorzystywanie materiałów bez zgody redakcji zabronione.
www.wyspiarzniebieski.pl