Nowa trasa kolejowa rozpoczynała się na Dworcu Centralnym (Hauptbahnhof) w Świnoujściu. Po przejechaniu przez przejazd kolejowy przez Große Kirchenstraße (obecna ulica Grunwaldzka) centrum miasta zostało ominięte łukiem w kształcie litery S. Po krótkiej podróży dojeżdżano do drugiej świnoujskiej stacji Świnoujście Kąpielisko (Bad). Stąd zostawała pasażerom już tylko krótka droga do hoteli i pensjonatów nadmorskiego kurortu. Dalej trasa kolejowa prowadziła od Świnoujście Kąpielisko (Bad) równolegle do dzisiejszej ulicy Wojska Polskiego (Chaussee) do przystanku Ahlbeck i po 7,67 km dojeżdżano do nowej stacji końcowej Heringsdorf.
Stacje Ahlbeck i Heringsdorf od początku obsługiwały ruch pasażerski i towarowy. Koleją dostarczono wszystko, czego potrzebowali mieszkańcy i wypoczywający w kurortach - mleko, masło, margaryna, ser, jajka, miód, świeże owoce i warzywa, ziemniaki, mięso i kiełbasę, piwo i soki owocowe z wyspy Uznam, okolic Pomorza, Szczecina, sąsiedniej Meklemburgii lub Berlina. Czekoladki ze Szwajcarii, kawa z Hamburga, cygara z Lipska lub ryby (!) z Altony, Bremy i Królewca pokonywały duże odległości. Łatwo psujące się towary były schładzane i transportowane jako "towary ekspresowe". Wagony towarowe przywoziły węgiel, wszelkiego rodzaju materiały budowlane, tapety z Marburga i meble z Berlina. Puste puszki po mleku, beczki, kosze i skrzynie były oczywiście ponownie wykorzystywane i zwracane do nadawcy.
W 1908 r. linia kolejowa ze Świnoujście do Heringsdorfu otrzymała w związku z ciągłym wzrostem natężenia ruchu drugą linię kolejową, która biegła od berlińskiej stacji Dworzec Szczeciński (Stettiner Bahnhof) do Heringsdorfu. W tym czasie w sezonie letnim jeździło po tej trasie 11 pociągów pasażerskich i już 3 szybkie pociągi Berlin - Heringsdorf z przystankami na dworcu głównym w Świnoujście, na stacji Kąpielisko (Bad) i w Ahlbecku. Pociągi ekspresowe posiadały wagony klasy od 1. do 3., a nawet wagony restauracyjne. Bagaż na pobyt wypoczynkowy wysyłany bywał wtedy w dużych walizkach, koszach podróżnych lub skrzyniach. Bagaże piętrzyły się na stacjach nadmorskich kurortów przed przewiezieniem ich do willi i pensjonatów wozami konnymi lub wózkami ręcznymi.
Stacja kolejowa w Heringsdorfie przez 17 lat pozostawała punktem końcowym tej kolei i. 1 czerwca 1911 r. otwarto przedłużenie tej linii z Heringsdorfu przez Zinnowitz do stacji Wolgast Prom (Fähre). Ruch turystyczny przeżywał wtedy swój rozkwit aż do lat 30.-tych XX wieku, kiedy to szybkie pociągi z nowoczesną flotą pojazdów kursowały po wyspie Uznam. Po drugiej wojnie światowej z całej linii kolejowej na odcinku Berlin - Ducherow - Świnoujście - Heringsdorf pozostał jedynie krótki odcinek Ahlbeck - Heringsdorf. Tzw. kolejka wyspiarska ("Inselbahn") przebiegała wtedy między Ahlbeckiem a promem w Wolgast. Cieszyła się ona dużym zainteresowaniem wczasowiczów i goście nadmorskich uzdrowisk. Do 1974 r. do maks. 14 pociągów pasażerskich dziennie napędzanych parą wodną przejeżdżało wtedy przez wyspę.
Dzięki UBB kolej na wyspie Uznam zyskała nową perspektywę w 1995 roku. Dawna linia Ahlbeck - Świnoujście szybko została reaktywowana. W dniu 8 czerwca 1997 r. ponownie uruchomiono odcinek z dworca w Ahlbecku do granicy państwa. Do przedłużenia linii kolejowej z Ahlbeck Granica (Grenze) do Świnoujścia potrzebny był nieco dłuższy „oddech”. W dniu 20 września 2008 r. zainaugurowano nowy odcinek linii. Stacja kolejowa Świnoujście Centrum położona jest na trasie starej linii kolejowej na skrzyżowaniu dzisiejszych ulic 11. Listopada / Wojska Polskiego, bardzo blisko dawnej stacji Świnoujście Kąpielisko (Bad). Dziś - 125 lat po pierwszym otwarciu tej linii kolejowej - około 500.000 pasażerów korzysta co roku z nowego, nowoczesnego połączenia kolejowego.
Tekst: Andreas Pinske (UBB)
Tłumaczenie: Radosław Ciepłuch (UBB)
Zdjęcia ze zbiorów UBB
© Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i wykorzystywanie materiałów bez zgody redakcji zabronione.
www.wyspiarzniebieski.pl