28.03.2015 8:07

ZAKOCHANA W MUZYCE OD ZAWSZE czyli rozmowa z MARINĄ NIKORIUK

MARINA jest absolwentką wydziału wokalno – aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu. W świnoujskim Miejskim Domu Kultury prowadzi pracownię wokalno – artystyczną. Występuje często z akompaniatorką – mamą Iriną po obu stronach granicy. Jako śpiewaczka ( mezzosopran) jest bardzo lubiana i doceniana przez niemiecką widownię. Oprócz muzyki poważnej bardzo lubi także jazz.

Wyspiarz niebieski: Czy wybór zawodu był decyzją rodzinną, czy Twoją, dlaczego nie  np. medycyna?

Marina Nikoriuk: Mówiąc żartem mój los był przesądzony już od momentu kiedy zaczęłam mówić. Byłam bardo aktywnym i otwartym dzieckiem. W dodatku muzyka działała na mnie błyskawicznie i każdy usłyszany dźwięk usiłowałam powtórzyć głosem. Wszystkie piosenki zasłyszane w telewizji lub radio natychmiast były przeze mnie odtwarzane, a działo się to najczęściej kiedy wsiadaliśmy do jakiegoś środka lokomocji. Uwielbiałam śpiewać w autobusach, trolejbusach i wszelkich pojazdach,przy czym nierzadko zawstydzałam lub bawiłam rodziców i pasażerów. W późniejszym czasie śpiew stal się jedynym argumentem dzięki któremu starczyło mi cierpliwości żeby ukończyć niełatwą, 7-letnią szkołę muzyczną na Ukrainie. Po przyjeździe  do Polski moje kształcenie głosu na parę lat zepchnęły do lamusa bardziej przyziemne sprawy, ale pasja upomniała się o swoje w liceum. Szczerze mówiąc moi rodzice, jak wszyscy inni rodzice, marzli o jakimś, jak to się dzisiaj nazywa "perspektywicznym" zawodzie dla mnie. Przedmioty ścisłe odpadały, biologia i chemia budziły moje zainteresowanie ,ale było ono niestety nieporównywalnie mniejsze niż wszystko, co dotyczy szeroko pojętej wokalistyki. Próbowałam swoich sił w jazzie i muzyce rozrywkowej, zdobyłam nawet kilka nagród na przeglądach lokalnych i chciałam to kontynuować ,ale wtedy zdarzył się przypadek który obrócił kierunek moich poszukiwań o 180 stopni. Nasz dom kultury zorganizował warsztaty wspólnie z Akademią Muzyczną z Poznania. Zapisałam się na nie nie wiedząc nawet na czym będą one polegały.  Tam poznałam podstawy i specyfikę śpiewu techniką bel canto. Odkryłam ogromne możliwości ludzkiego głosu i zakochałam się w zawodzie śpiewaka operowego. Wtedy też padła propozycja ze strony kilku profesorów prowadzących warsztaty abym złożyła dokumenty na wydział wokalny akademii muzycznej.

W.n.: Z pewnością miałaś różne propozycje pracy, a wróciłaś do "swojego miasta” - dlaczego?

M.N.: W dzisiejszych czasach, kiedy mass media zawładnęły umysłami większości Polaków, i nie tylko - Europejczyków i ogólnie posiadaczy odbiorników telewizyjnych, śpiewakowi nawet z bardzo dobrymi umiejętnościami nie jest łatwo o wymarzoną pracę. Niestety szeroko rozumiana kultura to jedna z podstawowych dziedzin, gdzie zawsze można dokonać cięć budżetowych.  Dotacje na kulturę też są coraz niższe, niestety. Bilety do teatrów tanieją, a do multikina rosną. Stąd niemal każdy absolwent szkoły artystycznej nie trudni się tylko solistyczną działalnością, ale szuka też ciekawych alternatyw na wykorzystanie swoich możliwości w innych branżach. Moim drugiem polem działania stała się pedagogika wokalna, z czego mogę dzisiaj być bardzo dumna. Powróciłam do mojego miasta, bo daje mi bardzo dogodną "pozycję strategiczną". Od lat tworzymy z Mamą duet, który już objeździł nie tylko sceny polskie, ale również europejskie. Grzechem byłoby rezygnować z tak dobrego akompaniatora tylko kosztem mieszkania w jakimś dużym mieście. Świnoujście ma bardzo dobre położenie względem naszych zachodnich sąsiadów, którzy bardzo cenią sobie muzykę, jaką uprawiamy najchętniej. Ciągle śpiewam koncerty w okolicznych niemieckich miastach -  muzea, ville , małe zameczki dają idealny klimat oraz warunki do wykonywania kameralnej muzyki wokalnej. Z kolei w samym mieście Świnoujście mam dobrą możliwość krzewienia wśród młodszych pokoleń sztuki wokalnej. W dzisiejszych czasach programy takie jak „Mam talent” , czy „The voice of Poland” znacznie przyczyniły się do wzrostu zainteresowania nauką śpiewu. Mam bardzo dużo chętnych i aktywnych dzieci z którymi z przyjemnością dzielę się swoją wiedzą zdobytą na akademii. Może jestem nieco stronnicza, ale wydaje mi się że nasycone jodem świnoujskie powietrze bardzo sprzyja rozwojowi narządów głosowych i sprawia, że głosy świnoujścian świetnie nadają się do kształcenia.

W.n.; Pracujesz z dużą grupą dzieci ... były już piękne prezentacje talentów i co dalej?  

M.N.: Pracuję z dużą grupą, nie tylko dzieci, ale też dorosłych. Coraz chętniej odwiedzają mnie ludzie, którzy sami postanowili się kształcić i i decydują się ze mną na rozwijanie swojej pasji, a na to nigdy nie jest za późno. Często, gęsto dzieciaki po szkole średniej są zagubione, decydują się na "jakieś studia" tylko po to, aby nie stanąć w miejscu i w ten sposób mijają się ze swoim powołaniem. Potem trafiają do mnie po takich studiach i odkrywają siebie na nowo. Myślę, że dzięki tak różnorodnej wiekowo grupie uczniów (od 8 do 25 lat) można tworzyć coś  naprawdę pięknego. Tak właśnie powstał koncert piosenek Disneya, który tak licznie przyciągnął na salę MDK widzów różnych pokoleń. Staramy się często pokazywać coś miastu - to przyjemność dzielić się naszą pracą twórczą z mieszkańcami. Nie spoczywamy jednak na laurach, każdy zrealizowany pomysł niesie mnóstwo kolejnych. Chcę żeby praca młodzieży ze mną nie ograniczała się jedynie do lekcji i rywalizacji w lokalnych konkursach. Marzy mi się pracownia, która będzie dawać młodzieży namiastkę profesjonalnej szkoły wokalnej, a w przyszłości może nawet więcej niż namiastkę. W tym roku w ferie odbyły się pierwsze warsztaty wokalne na które zaprosiłam inną artystkę, śpiewaczkę jazzową, absolwentkę katowickiej Akademii Muzycznej na Wydziale Jazzowym - Sandrę Jakubowiak , żeby podzieliła się swoją wiedzą z moimi podopiecznymi. Chcę by ciągle byli informowani o najnowszych odkryciach i trendach w muzyce szeroko rozumianej jako rozrywkowa. Sama również nie przestaje się kształcić. Jestem w stałym kontakcie z moim profesorem, który średnio raz na dwa miesiące udziela mi lekcji śpiewu i spędzam dziesiątki godzin na forach dotyczących pedagogiki wokalnej, szukając nowych metod oraz ciekawych ćwiczeń aby wzbogacić swoje lekcje. Mój plan, a właściwie cel najwyższy to udzielenie wszelkiej pomocy oraz przygotowanie młodych ludzi do egzaminów do szkol artystycznych na kierunki związane z wokalistyką. Myślę, że to najlepsze, co mogę dać swoim uczniom. Chcą też, by ich pasja była ciągle żywa i żeby sami chcieli dążyć do doskonałości. Niewątpliwie wiążą się z tym częste występy sceniczne i różne zadania wykonywane na scenie które są motywacją do dalszej pracy. Ostatnio nawiązałam bardzo miły kontakt z Zamkiem Książąt Pomorskich w Szczecinie, który dal już pierwsze owoce w postaci koncertu:  9 marca odbył się wspólny koncert naszej świnoujskiej pracowni oraz podopiecznych Sandry Jakubowiak w sali kinowej Zamku K.P. Przyciągnął on liczną widownię i był  przyjęty z wielkim entuzjazmem. Myślę, że to początek pięknej współpracy, która pozwoli naszej młodzieży na pokazywanie swoich umiejętności szerszemu gronu publiczności. Cieszy mnie również fakt, że teraz dzieci ze względnie niewielkiego miasta mogą pochwalić się umiejętnościami i wiedzą, które są dostępne głównie w dużych miastach, gdzie skupiają się środowiska artystyczne.

Więcej w papierowym wydaniu gazety.

Ula Kapusta, foto: Robert Ignaciuk (arch. TPŚ)